Aalscholverkolonie de Trintelhaven

Vorige blog Overzicht blogartikelen Volgende blog

30/08/2016

Het leuke van al een flink aantal jaar vogelen is dat je vrienden maakt die zo nu en dan wel wat hulp kunnen gebruiken bij leuke onderzoeks activiteiten. Dat brengt je soms op gekke plekken, zoals 1 juni: de aalscholverkolonie van de Trintelhaven. 

Overleg voor we beginnen, wat gaan we doen en hoe doen we dat, zodat we in de kolonie snel en veilig kunnen werken. V.l.n.r. Jasmijn Hulleman, Stef van Rijn en Mennobart van Eerden.

Wie over de Houtribdijk (Enkhuizen-Lelystad) rijdt heeft de kolonie vast wel eens gezien, bij deze een kijkje ín de kolonie.

Stef had ik al een tijdje niet gezien, vandaag kon ik hem vragen om ook mee te doen aan het onderzoek naar vogelaars, nummer 1092!

 

Ook een mooie kans om foto's te maken van wat er te zien is.

Voor wie zich af vroeg, poepen vogels in een kolonie elkaar wel eens onder? Ja! Duidelijk te zien op de vogels op de foto.

Een vergroting; op de rug en staart zijn duidelijk witte poepvlekken te zien.

Op de foto rechts, die bek kan best wel ver open. 

Meten is weten. We zijn vandaag in de kolonie om jonge aalscholvers te ringen, meten en wegen. Stef en Mennobart doen dat al 34 jaar. Met de meetgegevens weten ze hoe het met de aalscholvers gaat. Zijn de gewichten goed? Dan zijn de omstandigheden in de omgeving gunstig. Zijn de gewichten van de vogels laag, dan is er iets aan de hand met bijvoorbeeld de kwaliteit van het water.

De vogels krijgen een kleurring, als je een vogel met een ring ziet kan je deze melden en zo kunnen we meer leren over de verspreiding. 

We zien aalscholver W||B met een oranje kleurring, een dame die in 2013 geringd is op het nest in deze kolonie. In de tussentijd is ze door niemand gezien dus is nog niet bekend waar ze bijvoorbeeld in de winter verblijft.

Het is een goede dag, Mennobart en Stef zijn enthousiast over de condities van de vogels, flinke goed doorvoede jongen die goed op gewicht zijn. Ze hebben de indruk dat het er heel goed uit ziet dit jaar.

Tot een paar jaar terug was pos (een vis) nog het hoofdvoedsel van de aalscholvers. Maar dat is inmiddels helemaal veranderd, de prooiresten die we nu zien zijn bijna allemaal zwartbekgrondels (foto), een nieuw visje in het IJsselmeergebied (meer over de herkomst van deze vis in het vorige blog). 

De jongen krijgen twee ringen om, links een aluminium ring met een code en rechts een rode kleurring met een code. De kleurring kun je gemakkelijker aflezen met bijvoorbeeld een telescoop of telelens.

Stef meet de vleugel terwijl Mennobart de snavellengte meet, aan de maten van de snavel kun je meestal zien of het een vrouw of een man is. Jasmijn houdt ondertussen een andere jonge aalscholver vast. 

Ondertussen noteer ik alle gegevens die worden geroepen: maat van de kop+snavel, snavel hoogte, vleugel en gewicht.

De hoogte van de snavel wordt gemeten met een schuifmaat door Mennobart.

Stef haalt de jongen van het nest en brengt ze weer terug.

Aalscholvers staan in mijn top 5 favoriete vogels, het is net een mini dinosaurus met een hele mooie kleur ogen.

Ze zijn mooi zwart met soms een beetje een blauwe of groene glans, de dekveren van de vleugels hebben een mooi bruin patroon. Ze hebben een scherpe haaksnavel, uitermate geschikt om mee te vissen, gele mondhoeken en een witte wang.

In het voorjaar krijgen ze een mooi broedkleed met meer wit op de kop en een witte dijvlek. Bij deze vogel zie je nog een restje van die witte vlek boven de poten. 

Jonge aalscholvers op het nest hebben een lekker donskleed. Hieronder ontwikkelen de echte veren zich, in de vleugels zie je al de bloedspoelen waar de vleugelveren (handpennen) uitgroeien.

Aalscholvers broeden vaak in bomen, maar tegen zo veel aalscholverpoep zijn de meeste bomen niet bestand en elk jaar blijft er minder boom over. Geen probleem, want het is niet de bedoeling dat overal bos komt, door het beheer van de aalscholvers zelf blijft het een open gebied.

Als het een veilige plek is maken ze ook nesten op de grond.

Elk jaar bouwen ze verder met verse takken op de bestaande nesten waardoor hoge torens ontstaan. Soms zie je ze takken afbreken in het wilgenbos naast de kolonie. Deze vogel heeft nog een klein nest, maar wel net aangevuld met verse groene wilgentakken.

Even schudden, zo zie je leuk hoe zo'n snavel in elkaar zit vanaf de onderkant. Ook deze vogel heeft nog een restje broedkleed van witte veren.

De kolonie met op de achtergrond een auto over de dijk.

Aan de andere kant kijk je het Markermeer op, daar is het enorme baggerschip Edax bezig aan de bouw van de Marker Wadden, dit schip heeft ook gewerkt aan de Tweede Maasvlakte en het Tweede Suezkanaal.

24 september kun je mee varen naar de Marker Wadden voor de opening

Een geslaagde dag!

 

Wil je automatisch een bericht ontvangen als er een nieuw blog geplaatst wordt?

Deel

Vorige blog Overzicht blogartikelen Volgende blog

Even stil op het blogEven stil op het blog

Fogol onderzoek

Excursies